Aktualności

W środę 22. czerwca w ramach szkolnego Dnia Aktywności Fizycznej, klasy piąta i szósta, pod opieką swoich wychowawczyń, wybrała się na wycieczkę rowerową do Wojnowa, w celu  propagowania zdrowego trybu życia oraz integracji zespołów klasowych. 

Pogoda dopisywała od samego rana, więc już połowa sukcesu jeszcze przed wyruszeniem w drogę została osiągnięta. 

Ach co to były za przeżycia… 

Podsumowanie mijającego roku szkolnego, wspólne piknikowanie, gry i zabawy na świeżym powietrzu. Widok pięknego jeziora w świetle słoneczka nie do opisania. Nie zabrakło również czasu na pyszne lody. Był to bardzo mile, aktywnie spędzony czas. Poza wysiłkiem fizycznym, udało nam się poznać barwną okolicę oraz docenić jej walory przyrodnicze. 

 Już nie możemy się doczekać następnych rowerowych podróży!
Gdy tylko będą sprzyjające ku temu warunki, zapewne wyruszymy w drogę 😊  

Opracowanie: JP

Foto: KS 

Dobiega końca rok szkolny, nastał zatem czas na podsumowanie realizacji projektu ,,ZDROWO i SPORTOWO”. Zwieńczeniem naszych trudów, starań i sukcesów stała się dzisiejsza Olimpiada Sportowa, która z racji wysokiej temperatury odbywała się w częściowo zacienionej części boiska szkolnego.  

Rozpoczęcie zmagań nastąpiło po utworzeniu trzech zróżnicowanych wiekowo drużyn i krótkiej gimnastyce. Nad prawidłowym przebiegiem konkurencji czuwały Panie Maria i Lilla, a nad bezpieczeństwem uczestników wychowawczynie. Wszystkie dzieci bardzo dzielnie się spisały rewelacyjnie radząc sobie z wszystkimi przygotowanymi konkurencjami, a także dopingując się wzajemnie.  

Cała sportowa impreza przebiegała w przyjaznej atmosferze, 

 bo sport ma zadanie łączyć, a nie dzielić! 

Opracowanie: MJ  

                                                                                                                Foto: WM, LO 

Prezentacje artystyczne uczniów trzeciej klasy. 

Uczniowie trzeciej klasy już w piątek, 24 czerwca br., przekroczą próg klas 1- 3 i staną się czwartoklasistami. W środę, 22 czerwca br., postanowili podsumować trzy lata pracy w klasach młodszych. Do wspominania zaprosili Panią Dyrektor Szkoły i Rodziców. Przygotowali mini koncert, na który składały się wiersze, piosenki, tańce, etiudy teatralne wybrane przez uczniów, a opracowywane w klasach 1 – 3. Miłą atmosferę spotkania podkreślał pięknie przygotowany poczęstunek.  

Spotkanie rozpoczęło się punktualnie o godzinie 9.00. Przekraczający próg klasy goście otrzymywali informacyjny folder i zasiadali do stołów. Uczniowie witali rodziców piosenką „Dzień dobry, już dzień”. Następnie śpiewali, tańczyli i recytowali wiersze, w tym te napisane przez siebie. Uwieńczeniem spotkania były wspólne rozmowy i zjedzenie deseru przygotowanego przez dzieci.  

Atmosfera spotkania była wyjątkowa. Wyczuwało się lekki niepokój związany z oczekiwaniem na zmiany, które są nieuniknione.

Życzymy Trzeciakom, by czwarta klasa stała się dla nich nową, wspaniałą przygodą.  

                                                                                                 Opracowanie: WM 

                                                                                                                Foto: KS 

Uroczystość zakończenia roku szkolnego dla Szkoły Podstawowej odbędzie się 24 czerwca o godzinie 10:00 - sala gimnastyczna.

O godzinie 09:00 w Kościele pw. NMP zostanie odprawiona Msza Św.

Przebieg szkolnej uroczystości:

1. Wprowadzenie Sztandaru i odśpiewanie Hymnu.
2. Powitanie gości.
3. Wystąpienia gości.
4. Występy artystyczne Przedszkolaków.
5. Wystąpienie kl. 8 i Wiolinek.
6. Rozdanie świadectw, nagród wyróżnionym Uczniom kl. 1-3 i 4-7.
7. Rozdanie świadectw, nagród Uczniom kończącym szkołę.
8. Wręczenie dyplomów i nagród za różnorodne aktywności Uczniów.
9. Wystąpienie Dyrektora Szkoły.
10. Ceremonia przekazania Sztandaru.
11. Spotkanie Uczniów z Wychowawcami kl. 1 - 7.

Przybliżony czas trwania: 2 godziny

Zapraszamy!

Co to był za mecz! Pot i łzy! Piski zachwytu i wrzaski zawodu! Euforia przeplatana ze zrezygnowaniem!  Świetne podania, obmyślona strategia, doskonała gra bramkarza, różnica wieku i wzrostu! Oto bilans meczu rozegranego we wtorek, 14 czerwca br. pomiędzy drużyną klasy trzeciej, a piątej.  

Zwycięzcami okazali się uczniowie klasy piątej, ustalając korzystny dla siebie wynik 6:1. Podjęta przez trzeciaków rękawica, zaproponowana przez uczniów piątej klasy, okazała się meczem, który na chwilę zamazał smak zwycięstw z czwartakami. Każde jednak spotkanie na boisku, to nowe doświadczenia i przekonanie, że nigdy nie jest tak dobrze, by nie mogło być lepiej. Sport to nie tylko wyrabianie tężyzny fizycznej, to także nauka sumienności, systematyczności, szacunku do przeciwnika i wielka szkoła pokory.  

Dziękujemy wszystkim uczestnikom spotkań - zawodnikom, kibicom, wychowawcom. To był dobry pomysł, by poprzez mecze integrować społeczność szkolną.  

A może w przyszłym roku zrobimy szkolną ligę piłki nożnej? Sądzę, że w niejednej piłkarskiej głowie ten pomysł zagościł. Myślcie! Będziemy tam, by uwiecznić Wasze zmagania.  

                                                        Dobrych i sportowych wakacji! 😊  

                                                                                                                                                  Opracowanie: WM 

UNICEF przygotował wskazówki dla rodziców i opiekunów, jak rozmawiać z dziećmi  w czasie niepewności i stresu związanego np. z wojną. Tekst jest dostępny także w ukraińskiej wersji językowej (link na końcu). 

 

1. Dowiedz się, jak dziecko widzi, to co się dzieje i jak reaguje na sytuację  

Zadawaj dziecku pytania otwarte i dowiedz się, co już wie. Wyjaśnij mu, że może z Tobą rozmawiać, kiedy tylko chce. Wspólne rysowanie, opowiadanie historii i inne czynności, które razem będziecie wykonywać mogą pomóc w rozpoczęciu rozmowy. 

2. Bądź otwarty i rozmawiaj z dzieckiem używają słów, które rozumie 

Przedstaw dziecku własną wizję sytuacji, starając się być przy tym emocjonalnie powściągliwym. Jeśli nie potrafisz odpowiedzieć na pytania swojego dziecka, nie próbuj na siłę szukać wytłumaczenia. To normalne, że nie znamy odpowiedzi na wszystkie pytania. Postaraj się zrozumieć, że dziecko pyta o te kwestie, które są dla niego ważne. Pokieruj rozmowę  w oparciu o sygnały wysyłane przez dziecko. 

3. Mów o emocjach 

Jeśli Twoje dziecko martwi się lub jest złe z powodu tego, co dzieje się wokół niego, słowa „nie martw się” lub „nie powinieneś się denerwować” nie uspokoją go. Powiedz: „Widzę, że się martwisz o sytuację w kraju, ja też się martwię”. Dasz w ten sposób dziecku do zrozumienia, że nie jest samo ze swoimi odczuciami. Udzielając wsparcia nie składaj obietnic, których dotrzymanie nie zależy od Ciebie: „wszystko będzie dobrze”, „nic się nie stanie”. Powiedz: „cokolwiek się stanie, najważniejsze, że mamy siebie”. Jeśli dzieci chcą się bawić się lub rysować „wojnę” - nie zabraniaj im. To mechanizm, który pomaga im radzić sobie ze swoimi emocjami. 

4. Podziel się planem awaryjnym z dzieckiem 

Posiadanie planu działania na wypadek pogorszenia się sytuacji w kraju pozwala złagodzić odczuwany niepokój. W tym celu osoby dorosłe – opiekunowie dzieci – powinni przygotować prosty plan na wypadek sytuacji awaryjnych. Powiedz o nim dziecku. Wskaż miejsce, gdzie możecie się spotkać, jeśli telefon komórkowy przestałby działać; ustalcie, z kim dziecko powinno się skontaktować, aby otrzymać pomoc w sytuacji utraty kontaktu z Tobą (np. w zatłoczonym miejscu), a także jakie rzeczy należy przygotować do zabrania na wypadek ewakuacji itp. 

5. Zaangażuj swoje dziecko w pozytywne działania 

W czasach niepewności dziecko szczególnie potrzebuje kontaktu emocjonalnego z bliskimi osobami. Możesz go zapewnić wspólnie czytając, bawiąc się, podejmując aktywność fizyczną. Takie zajęcia pozwalają dziecku czuć się bezpiecznie i zacieśniać więzy z ważnymi dla niego członkami rodziny. Ponadto przestrzegaj codziennej rutyny i planuj z dzieckiem wasze działania na kolejny dzień, najlepiej jeszcze przed położeniem się spać.  

6. Dbaj o siebie 

Lepiej pomożesz swojemu dziecku, dbając o siebie. Dziecko widzi, jak reagujesz na wiadomości i Cię naśladuje. Dlatego ważne jest, aby pokazać dziecku, że jesteś spokojny. Jeśli odczuwasz niepokój lub zdenerwowanie, poświęć czas dla siebie, porozmawiaj o tym, co cię martwi z innymi członkami rodziny, przyjaciółmi i zaufanymi osobami.   

7. Ostrożnie zakończ rozmowę 

Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że w trudnej sytuacji nie zostanie samo. Kończąc rozmowę o ważnych sprawach, oceń poziom lęku dziecka: obserwuj jego mowę ciała, oceń, czy mówi normalnym tonem głosu i obserwuj, jak oddycha. Przypomnij dziecku, że Ci na nim zależy, wysłuchaj go i zapewnij, że może w każdej chwili porozmawiać z Tobą na dowolne tematy. 

Українська: „Як підтримати дітей у часи невизначеності та стресу?” https://www.unicef.org/ukraine/stories/7-tips-for-parents?fbclid=IwAR05WuhpjdEFit6DATzjsfE0X4pLEter3ij3E_bO9ryqUuf508d2BAUDEzw  

źródło: UNICEF

Koo. projektu w szkole: pedagog szkolna 

... to "forma przetwarzania wtórnego, w wyniku której powstają produkty o wartości wyższej niż te, z których zostały one stworzone".

Śmieci zalewają nasz glob, więc Uczniowie wraz Panią Joasią "od plastyki" postanowili nadać im "drugie życie". Przygoda rozpoczęła się od zbierania plastikowych nakrętek. To one zostały "wtórnie przetworzone", bo Uczniowie ozdobili nimi brzydkie ściany. Dało się słyszeć głosy, że niektórzy Uczniowie po raz pierwszy w życiu trzymali w ręku szpachel, mieszali zaprawę, nakładali gips na ścianę...   Szkoła jednak uczy 

Przepraszamy Rodziców za brudne spodnie, bluzki 

A co na to sami Artyści i ich Nauczyciel?

"Pokazaliśmy, że ze wszystkiego można stworzyć dzieło. Można malować nie tylko farbkami, ale i plastikiem . Uczniowie, którzy nie czuli się dobrze nad kartką papieru, odkryli swój potencjał używając szpachli i gipsu .

Mamy nadzieję, że z "zakamarków" skutecznie przepędziliśmy pająki i nikt już nie będzie się bał schodzić do piwnicy "

Uczniowskie murale długo będą cieszyły oczy odwiedzających naszą szkołę.

Opracowanie: PC

Foto: JT

 

W procesji Bożego Ciała w Nowym Kramsku wzięło udział wielu mieszkańców naszej parafii. Pośród nich były Wiolinki, ktre od lat uczestniczą w oprawie Mszy Św. Uczestnicy procesji przeszli ulicami Nowego Kramska, zatrzymując się przy czterech pięknie przygotowanych ołtarzach.

Bardzo dziękujemy Dziewczynkom za tak piękne podtrzymywanie tradycji, a Rodzicom za wsparcie nas w tym pięknym dziele.

Opracowanie: KS

Dnia 11. czerwca z okazji DNI BABIMOSTU włączyliśmy się do uświetnienia 625 – lecia Babimostu przygotowując występy artystyczne. W końcu po dłuższej przerwie, spowodowanej pandemią koronawirusa, mogliśmy wrócić na scenę. 

W pierwszej kolejności wystąpił zespół taneczno – wokalny „Wiolinki” pod opieką pani Wioletty Malinowskiej i pani Katarzyny Szymańskiej, który  w części ludowej zaprezentował Szewczyka i Schmita.

Następnie wystąpiły dzieci z naszego przedszkola:

• Grupa „Orzełki” pod opieką pani Renaty Adamczak; w ich wykonaniu zobaczyliśmy taniec „Krecik”;
• Grupa „Biedronki” pod opieką pani Aleksandry Zakrzewskiej; w ich wykonaniu podziwialiśmy tańce: „Lego Shakira” oraz „Minionki”;
• Grupa „Tuptusie” pod opieką pani Ludmiły Popoiołek; w ich wykonaniu zobaczyliśmy wzruszający taniec folkloru ukraińskiego „A my duiewciata z Ukrainy” (My dziewczyny z Ukrainy).

Na koniec w odsłonie nowoczesnej zatańczyły „Wiolinki”. Dali czadu na scenie tańcząc: Minionki oraz składankę: Dance Monkey, Britney i Małpki oraz Rampampam.

Dziękujemy wszystkim artystom za cudowne występy,

a Rodzicom za pomoc w organizacji wyjazdu na występy.

Opracowanie: KS 

„Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku.
Nie ma dzieci – są ludzie.”

Powyższy cytat Janusza Korczaka jest wspaniałą interpretacją kalendarzowego Dnia Dziecka. W szkole każda klasa wraz z wychowawcą zorganizowała stoiska zabawowe. Uczniowie z 1-3 przygotowali tor przeszkód. Czwartaki zapraszały do aktywności fizycznej, a dzieci z klasy piątej do salonu piękności, w którym można było zrobić warkoczyki lub ozdobić paznokcie. Szósta klasa wpadła na pomysł zabaw z bańkami mydlanymi. Starsza młodzież zachęcała do gry w „Uno” i malowała twarze. Doskonałą odskocznią były zajęcia fitness poprowadzone przez panią Monikę Brzóskę. Do tej akcji włączyła się cała szkoła. Pani Lilla Omieczyńska przygotowała krzyżówkę związaną z oszczędzaniem (SKO).

Samorząd Uczniowski po raz pierwszy wyszedł z inicjatywą zorganizowania Mini Plaback Show - mamy nadzieję, że to pozostanie naszą tradycją. Wydawałoby się, że wyjść i naśladować ulubionego artystę, to taka prosta sprawa…Zgłosiło się tylko kilka ŚMIAŁKÓW, ale wykazali się odwagą i dali świadectwo temu, że warto uczestniczyć w różnego typu przedsięwzięciach, szczególnie, w których można zaprezentować swoje talenty i pasje. Plebiscyt wygrała klasa trzecia. W występie wzięły udział również: Marcelina Meyer, Judyta Adamczak, Malwina Pempera. Zaskoczyły nas uczennice z Ukrainy, które pokazały sztuczkę z talią kart, opowiadając przy tym historyjkę o Damie i Królu.

Dziękujemy z całego serca Radzie Rodziców za to, że przygotowały kiełbaski z grilla. Uczniowie otrzymali również prezenty w postaci: linijek, podkładek pod myszkę i kilku innych drobiazgów niezbędnych w uczniwoskim piórniku. Wychowawcom i nauczycielom, którzy włączyli się w akcję, składamy podziękowania za pomoc organziacyjną, wychowawczą i opiekuńczą.

Opracowanie: RG 

Kiedy konflikt lub wojna staje się najważniejszym tematem w przekazach medialnych, może wywoływać takie uczucia jak strach, smutek, złość, czy niepokój. Zwłaszcza, jeśli kryzys ma miejsce tuż za granicą.  

Dzieci zawsze szukają u swoich rodziców poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji – zwłaszcza w czasach kryzysu.  

Oto kilka wskazówek, w jaki sposób rozmawiać z dzieckiem i jak zapewnić mu wsparcie.  

1. Dowiedz się, co dziecko wie i co czuje 

Wybierz czas i miejsce, w którym będziesz w stanie poruszyć ten temat w sposób naturalny, aby dziecko czuło się swobodnie w rozmowie, np. podczas rodzinnego posiłku. Staraj się unikać rozmów na trudne tematy tuż przed snem. 

Dobrym punktem wyjścia jest zapytanie dziecka, co już wie i jak się z tym czuje. Niektóre dzieci mogą nie być świadome,  co się dzieje i nie okazywać zainteresowania rozmową na ten temat, z kolei inne mogą przeżywać tę sytuację i martwić się, często „w milczeniu”. W przypadku młodszych dzieci w rozpoczęciu dyskusji może pomóc np. wspólne rysowanie  lub czytanie i opowiadanie bajek. 

Dzieci mogą być odbiorcami wiadomości z różnych kanałów, dlatego ważne jest, aby sprawdzać, jakie informacje do nich docierają. Jest to dobry moment, aby je uspokoić i ewentualnie zidentyfikować wszelkie nieprawdziwe informacje, z którymi mogły się zetknąć – w internecie, w telewizji czy w szkole.  

Nieustanny natłok niepokojących obrazów i informacji w mediach może sprawiać wrażenie, że kryzys jest wszechobecny. Młodsze dzieci mogą nie odróżniać obrazów na ekranie od rzeczywistości i mogą wierzyć, że znajdują się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, nawet jeśli konflikt rozgrywa się w innym kraju. Starsze dzieci mogą mieć dostęp do niepokojących treści w mediach społecznościowych i obawiać się eskalacji wydarzeń. 

Ważne jest, aby nie bagatelizować ani nie lekceważyć obaw dziecka. Jeśli zada pytanie, które może wydawać się ekstremalne, np. „Czy wszyscy umrzemy?”, zapewnij je, że tak się nie stanie, ale spróbuj też dowiedzieć się, co jest powodem tej obawy. Jeśli uda Ci się zrozumieć, skąd pochodzą te lęki, istnieje większa szansa, że będziesz w stanie uspokoić dziecko. 

Należy pokazać dziecku, że jesteśmy świadomi jego uczuć i dać mu zapewnienie, że to, co czuje, jest normalne. Słuchając dziecka, poświęć mu całą swoją uwagę i podkreśl, że może porozmawiać z Tobą lub inną zaufaną dorosłą osobą zawsze, kiedy tylko tego potrzebuje.  

Używaj języka odpowiedniego do wieku dziecka, obserwuj reakcje i bądź wrażliwy na oznaki niepokoju. 

 

2. W rozmowie zachowaj spokój i dostosuj słownictwo do wieku dziecka  

Dzieci mają prawo wiedzieć, co dzieje się na świecie, ale dorośli mają jednocześnie obowiązek chronić je przed stresem. Rodzic zna swoje dziecko najlepiej. Używaj języka odpowiedniego do wieku dziecka, obserwuj jego reakcje i bądź wrażliwy na wszelkie oznaki niepokoju. 

To normalne, że Ty także czujesz niepokój w związku z tym, co się dzieje. Pamiętaj jednak, że dzieci naśladują reakcje dorosłych, więc staraj się nie dzielić z dzieckiem nadmiernie swoimi obawami. Mów do niego spokojnie i zwracaj uwagę na swoją mowę ciała. 

 W miarę możliwości zapewnij dziecko, że nic mu nie grozi. Przypomnij, że wielu ludzi na całym świecie ciężko pracuje,  aby zakończyć konflikt i zaprowadzić pokój. 

Pamiętaj, że nie ma nic złego w tym, że nie znasz odpowiedzi na każde pytanie swojego dziecka. W takich sytuacjach warto się do tego przyznać i powiedzieć, że musisz sprawdzić tę kwestię. Wykorzystaj tę sytuację jako okazję do wspólnego poszukiwania odpowiedzi na pytania. Korzystaj z wiarygodnych źródeł, np. serwisów informacyjnych lub stron organizacji międzynarodowych, takich jak UNICEF czy ONZ. Wyjaśnij, że nie wszystkie informacje w internecie są weryfikowane. Warto przypomnieć dziecku, jak ważne jest szukanie wiarygodnych źródeł. 

3. Ucz współczucia, nie potępiaj 

Konflikty często niosą ze sobą uprzedzenia i dyskryminację, czy to wobec narodu, czy kraju. Rozmawiając z dzieckiem, unikaj stygmatyzujących określeń, typu „źli ludzie” czy „zło”. Zamiast tego staraj się wzbudzać w dziecku emocje współczucia, np. dla rodzin zmuszonych do opuszczenia swoich domów. 

Konflikt może podsycać dyskryminację. Upewnij się, czy Twoje dziecko nie doświadcza jej w szkole lub nie przyczynia się  do zastraszania innych dzieci. Jeśli w szkole padły wyzwiska lub dziecko było prześladowane, zachęć je, aby opowiedziało  o tym Tobie lub innej zaufanej osobie dorosłej. 

Przypomnij dziecku, że każdy ma prawo czuć się bezpiecznie w szkole i w społeczeństwie. Zastraszanie i dyskryminacja  są zawsze złe i każdy z nas powinien dołożyć swoją cegiełkę do tego, aby szerzyć życzliwość i wzajemne wsparcie. 

Poczucie, że coś się robi, choćby najmniejszego, może często przynieść wielką ulgę. 

 

4. Skup się na pomagających 

Ważne jest, aby dzieci wiedziały, że ludzie pomagają sobie nawzajem, wykazując się odwagą i życzliwością. Znajdź pozytywne historie, np. o wolontariuszach niosących pomoc lub młodych ludziach wzywających do pokoju. 

Sprawdź, czy Twoje dziecko chciałoby uczestniczyć w działaniach pomocowych. Może mogłoby narysować plakat lub napisać wiersz na rzecz pokoju, a może razem moglibyście wziąć udział w lokalnej zbiórce darowizn. Poczucie, że coś się robi, choćby najmniejszego, może często przynieść wielką ulgę. 

5. Ostrożne zakończ rozmowę 

Kończąc rozmowę, należy upewnić się, że nie pozostawiamy dziecka z uczuciem niepokoju. Możesz to ocenić, obserwując jego mowę ciała, ton głosu oraz oddech. 

Zapewnij swoje dziecko, że zależy Ci na nim i że jesteś gotowy zawsze je wysłuchać i wesprzeć, gdy tylko poczuje lęk czy strach.  

6. Sprawdzaj, jak dziecko się czuje 

W miarę napływu informacji o konflikcie należy rozmawiać z dzieckiem, aby sprawdzić, jak sobie radzi z kolejnymi wiadomościami. Jak się czuje? Czy ma jakieś nowe pytania lub tematy, o których chciałoby porozmawiać? 

Jeśli dziecko wydaje się zmartwione lub zaniepokojone tym, co się dzieje, należy zwracać uwagę na wszelkie zmiany w jego zachowaniu i samopoczuciu, takie jak bóle brzucha, bóle głowy, koszmary senne lub trudności ze snem. 

Dzieci różnie reagują na trudne sytuacje i niektóre oznaki ich niepokoju mogą nie być tak oczywiste. Młodsze dzieci mogą potrzebować więcej czułości, a nastolatki mogą okazywać częstszy smutek czy złość. Wiele z tych reakcji jest krótkotrwała  i są one normalną odpowiedzią na stresujące wydarzenia. Jeśli takie zachowania utrzymują się przez dłuższy czas, dziecko może potrzebować specjalistycznej pomocy. 

Możesz pomóc dziecku zredukować stres, wykonując wspólnie proste ćwiczenie oddechowe: 

• Weź 5 głębokich oddechów – przez 5 sekund zrób głęboki wdech przez usta, a następnie przez 5 sekund powoli wypuść powietrze nosem.  

• Wyjaśnij dziecku, że kiedy robi wdech, delikatnie nadmuchuje swój brzuszek jak balonik, a kiedy robi wydech, powietrze powoli uchodzi z balonika. 

Bądź gotowy do rozmowy z dzieckiem, jeśli kiedykolwiek poruszy ten temat. Jeśli zdarzy się to tuż przed snem, zakończ rozmowę czymś pozytywnym, np. przeczytaniem ulubionej bajki, która pomoże dziecku spokojnie zasnąć. 

7. Ogranicz natłok wiadomości 

Należy zwracać uwagę na to, w jakim stopniu dzieci są narażone na kontakt z wiadomościami, gdy są one pełne alarmujących nagłówków i niepokojących obrazów. Przy młodszych dzieci można rozważyć rezygnację z oglądania serwisów informacyjnych. W przypadku starszych dzieci należy porozmawiać o tym, ile czasu poświęcają na oglądanie wiadomości i którym źródłom ufają. Zastanów się też, w jaki sposób rozmawiać o konflikcie z innymi dorosłymi, jeśli rozmowa odbywa się w towarzystwie dzieci. 

W miarę możliwości postaraj się odwracać uwagę dziecka od konfliktu, organizując mu rozrywkę - grając w grę,  czy wybierając się na spacer. 

8. Dbaj o siebie 

Będziesz w stanie lepiej pomóc swoim dzieciom, jeśli sam będziesz w dobrej formie. Dzieci obserwują reakcje swoich opiekunów, dlatego warto, aby wiedziały, że jesteś spokojny i panujesz nad sytuacją. 

Jeśli czujesz się zaniepokojony lub zdenerwowany, zadbaj o swoje samopoczucie i zwróć się do rodziny, przyjaciół i zaufanych osób. Zwracaj uwagę na to, w jaki sposób korzystasz z serwisów informacyjnych. Warto określić czas  na sprawdzanie wiadomości, zamiast być stale online. W miarę możliwości staraj się wygospodarować czas na aktywności, które pomogą Ci się zrelaksować i zregenerować siły.  

ŹRÓDŁO: UNICEF

Koo. projektu w szkole: pedagog szkolna 

Dzieci różnie reagują na trudne sytuacje w swoim życiu. Sposoby wyrażania emocji zależą  od środowiska, w którym wychowuje się dziecko i przyjętych społecznie norm. I tak,  w niektórych kulturach okazywanie silnych emocji, na przykład poprzez płacz, nie jest powszechnie akceptowane, podczas gdy w innych takie reakcje są czymś całkowicie naturalnym. 

 

Nie wszystkie oznaki niepokoju mogą być równie oczywiste. Poniżej znajdziesz wybrane objawy stresu, najczęściej występujące u dzieci w określonych grupach wiekowych. Należy jednak pamiętać, że każde dziecko może reagować na stres indywidualnie.  

Czy wiesz, że...? W sytuacjach stresowych i kryzysowych dzieci obserwują zachowania i emocje dorosłych w poszukiwaniu wskazówek, jak radzić sobie z własnymi emocjami. 

Częste reakcje na stres u dzieci 

Wiele z tych reakcji trwa tylko przez krótki czas i są to normalne reakcje na stresujące wydarzenia. Jeśli jednak takie reakcje utrzymują się przez dłuższy czas, dziecko może potrzebować pomocy specjalisty. 

Wiek:0-3 Reakcje 

• Większa niż zwykle nieporadność i nierozłączność od opiekunów 

• Powrót do zachowań charakterystycznych dla wcześniejszego etapu rozwoju 

• Zaburzenia snu i odżywiania 

• Większa drażliwość 

• Zwiększona nadpobudliwość 

• Silniejszy lęk 

• Zwiększona potrzeba uwagi 

• Częstszy płacz 

 

Wiek:4-6 Reakcje 

• Lgnięcie do osób dorosłych 

• Powrót do zachowań charakterystycznych dla wcześniejszego etapu rozwoju 

• Zaburzenia snu i odżywiania 

• Większa drażliwość 

• Słabsza koncentracja 

• Dziecko staje się bardziej bierne lub bardziej pobudzone 

• Przerywanie zabawy 

• Przyjmowanie ról dorosłych 

• Ograniczona chęć do rozmowy 

• Zwiększony niepokój lub martwienie się 

 

Wiek:7-12 Reakcje 

• Wycofanie  

• Częsty niepokój o inne osoby dotknięte trudną sytuacją 

• Zaburzenia snu i odżywiania 

• Narastający lęk 

• Większa drażliwość 

• Częsta agresja 

• Nerwowość 

• Słaba pamięć i koncentracja 

• Objawy fizyczne/psychosomatyczne 

• Częste rozmowy o stresującym wydarzeniu lub powtarzające się zabawy 

• Poczucie winy lub obwinianie się 

 

Wiek:13-17 Reakcje 

• Obniżony nastrój 

• Wykazywanie nadmiernej troski o innych 

• Poczucie winy i wstydu 

• Coraz częstsze przeciwstawianie się autorytetom 

• Podejmowanie zwiększonego ryzyka 

• Agresja 

• Zachowania autodestrukcyjne 

• Poczucie beznadziei 

Wszystkie grupy wiekowe - reakcje fizyczne. Mogą to być także objawy choroby, dlatego należy zabrać dziecko na wizytę  do lekarza, aby wykluczyć wszelkie dolegliwości. 

• Zmęczenie 

• Ucisk w klatce piersiowej 

• Duszności 

• Suchość w ustach 

• Osłabienie mięśni 

• Ból brzucha 

• Zawroty głowy 

• Drgawki 

• Bóle głowy 

• Ogólne bóle ciała. Bardzo poważne reakcje niepokoju u dzieci. Dzieci, które wykazują takie objawy przez dłuższy czas, potrzebują pomocy specjalistycznej. 

• Wycofanie, milczenie, towarzyszące ograniczonej ruchliwości, zastyganie w bezruchu  

• Ukrywanie się, unikanie kontaktu z innymi  

• Brak reakcji na innych, niepodejmowanie rozmowy 

• Nadmierne i ciągłe zamartwianie się 

• Fizyczne objawy złego samopoczucia: drgawki, bóle głowy, utrata apetytu, ogólne bóle ciała 

• Agresywne zachowania, chęć skrzywdzenia innych 

• Dezorientacja 

 

Monitorowanie stanu emocjonalnego dziecka 

Pandemia COVID-19 była trudnym emocjonalnie okresem dla wszystkich, szczególnie dla dzieci. Dlatego, opiekunowie powinni regularnie sprawdzać, jak czuje się dziecko pod kątem emocjonalnym. Monitorowanie stanu emocjonalnego dziecka polega na pytaniu dzieci "jak się czują?" w sposób bezpośredni lub pośredni. Jedną z metod jest poproszenie go  o narysowanie lub namalowanie obrazka. Poproś dziecko, aby opowiedziało więcej o obrazku, co narysowało lub dlaczego użyło np. określonego koloru. Niektórym dzieciom może to pomóc w rozmowie o tym, jak się czują, podczas gdy inne mogą woleć jedynie pokazać swoją pracę, bez podejmowania rozmowy. Pozwól dziecku zdecydować samodzielnie. 

Aktywności zmniejszające stres i poprawiające samopoczucie dziecka 

Poniższe ćwiczenia można wykonywać wspólnie z dzieckiem, aby zmniejszyć poziom stresu i nauczyć je pozytywnych mechanizmów radzenia sobie z nim. Wpłyną one nie tylko na poprawę jego samopoczucia, ale są także korzystne  dla opiekuna i mogą być wykonywane wspólnie z dzieckiem.  

Oddychanie przeponowe 

Często w stresie oddychamy płytko, wysoko w klatce piersiowej i zapominamy o głębokim wdechu do przepony. Oddychanie w ten sposób jest bardzo uspokajające i pomaga dostarczyć tlen głęboko do płuc. 

Jak to zrobić?: 

• Połóż rękę na brzuchu. 

• Weź 5 głębokich oddechów, spędź 5 sekund na wdychaniu i 5 sekund na wydychaniu powietrza, wdychając powietrze przez nos i wydychając je przez usta. 

• Wyjaśnij, że kiedy dziecko robi wdech, delikatnie nadyma brzuch jak balon, a kiedy robi wydech, powietrze powoli opuszcza balon. 

Moje wyjątkowe miejsce 

Czasami świat wokół nas może wydawać się przytłaczający. Poświęcając chwilę na wyobrażenie sobie, że znajdujemy się w spokojnym miejscu bez stresu, dzieci mogą poczuć się mniej zestresowane. Oto ćwiczenie, które pomoże dziecku wyobrazić sobie takie miejsce. 

Jak to zrobić?:  

• Usiądź lub połóż się w wygodnej pozycji, zamknij oczy i zrelaksuj się. 

• Weź kilka głębokich, powolnych oddechów przez nos, nadymając brzuch. Wydychaj powietrze przez usta. 

• Oddychaj powoli i spokojnie.  

• Słuchaj i podążaj za opowieścią. Wyobraź sobie, że jesteś w tej historii: 

"Wyobraź sobie, że stoisz na białej, piaszczystej plaży. Jest wczesny ranek i wszystko jest spokojne. Słońce powoli wschodzi, a Ty czujesz ciepłe promienie na twarzy i ciele. Czujesz się szczęśliwy i spokojny. Piasek pod Twoimi bosymi stopami jest miękki i ciepły. Lekka bryza głaszcze Cię po twarzy. Niebo jest błękitne i klarowne, a nad Tobą latają i śpiewają ptaki. To miejsce jest bezpieczne i możesz się tu zrelaksować. Jest to miejsce, do którego zawsze możesz wrócić, które zawsze jest w Twoim sercu. Możesz je odwiedzić, kiedy tylko zechcesz. Teraz, bardzo stopniowo, zacznij ponownie zwracać uwagę na swój oddech - delikatny rytm wdechów i wydechów. Zauważ uczucie powietrza na swojej skórze. Delikatnie zacznij poruszać palcami rąk i nóg. Zrób wdech i mocno się rozciągnij. Zrób głęboki wydech. Kiedy będziesz gotowy, otwórz oczy”. 

ŹRÓDŁO: UNICEF

Koo. projektu w szkole: pedagog szkolna  

Skala i stopień problemów ze zdrowiem psychicznym nastolatków w Europie są alarmujące. Samobójstwo to druga najczęstsza przyczyna śmierci młodych ludzi w Europie. Więcej dzieci w wieku od 15 do 19 lat umiera tylko na skutek wypadków drogowych. 

Według raportu, 19% chłopców w Europie w wieku od 15 do 19 lat cierpi na skutek zaburzeń zdrowia psychicznego. Wśród dziewcząt jest to ponad 16%. Co więcej, dziewięć milionów nastolatków w Europie (dzieci w wieku 10-19 lat) żyje z zaburzeniem psychicznym. Depresja i zaburzenia lękowe odpowiadają za ponad połowę przypadków. Autorzy publikacji wskazują, że roczna utrata kapitału ludzkiego w Europie wynikająca z ogólnych schorzeń psychicznych u dzieci w wieku poniżej 19 lat wynosi aż 50 miliardów euro. 

Pandemia COVID-19 sieje spustoszenie w życiu młodych ludzi. Uwypukliła także niektóre czynniki zagrażające naszemu zdrowiu psychicznemu: izolację, napięcia rodzinne czy utratę dochodów, powiedziała Królowa Matylda, Królowa Belgów podczas prezentacji publikacji w Brukseli. Musimy zrobić wszystko w celu wzmocnienia i poprawy naszego stanu zdrowia oraz systemów społecznych, aby zapewnić każdemu dziecku szczęśliwe dzieciństwo. 

Sytuacja zdrowia psychicznego dzieci w Polsce 

Według analizy UNICEF, częstotliwość występowania zaburzeń psychicznych u dzieci w wieku 10-19 lat w Polsce wynosi 10,8%. To ponad 409 tysięcy nastolatków (181 tysięcy dziewcząt i 228 tysięcy chłopców). Tak niski odsetek wynika z dużej liczby dzieci w Polsce, które nie są diagnozowane. Niestety stan profilaktyki i dostępności specjalistycznych usług w zakresie zdrowia psychicznego jest w naszym kraju dramatyczny. 

Z kolei, według raportu Najwyższej Izby Kontroli, łącznie 630 tysięcy dzieci w Polsce wymaga specjalistycznej pomocy psychologicznej i psychiatrycznej. Wprawdzie oficjalne dane wskazują, że w ubiegłym roku 843 dzieci próbowało odebrać sobie życie, ale eksperci szacują, że prób samobójczych było od 80 do 100 razy więcej. Oznacza to, że każdego miesiąca ponad siedem tysięcy dzieci w naszym kraju próbowało popełnić samobójstwo. Dlatego UNICEF Polska apeluje o pilną poprawę dostępności do usług w zakresie zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży w naszym kraju. Każdy może podpisać się pod apelem za pośrednictwem strony: unicef.pl/apel-zdrowie-psychiczne. 

Co rekomenduje UNICEF? 

Przygotowana przez UNICEF analiza sytuacji zdrowia psychicznego wśród młodych w Europie to dość ponura lektura, powiedział Geert Cappelaere, przedstawiciel UNICEF ds. Instytucji Unii Europejskiej. Istnieją jednak działania, które mogą być podjęte przez rządy państw, instytucje UE, rodziny i szkoły dla poprawy tej sytuacji. Na tym powinniśmy się skupić. 

Oprócz inwestycji w wysokiej jakości opiekę nad dziećmi, relacje rodzicielskie oraz środki przyjazne rodzinie we wszystkich sektorach, UNICEF zidentyfikował pięć kluczowych interwencji, które mogą być podjęte przez instytucje europejskie i rządy państw:  

1. Wsparcie najbardziej potrzebujących grup w dostępie do opieki psychiatrycznej i poprawę infrastruktury regionalnej. 

2. Włączenie dostępu do usług w zakresie zdrowia psychicznego do krajowych planów działania. 

3. Szkolenia dla nauczycieli i personelu; tworzenie bezpiecznych przestrzeni dla dzieci do dyskusji. Unia Europejska powinna wspierać inicjatywę „bezpiecznego uczenia się”, aby położyć kres przemocy w szkołach. 

4. Zainwestowanie odpowiednich środków w szkolenia dla pracowników ochrony zdrowia i pracowników socjalnych  w zakresie zdrowia psychicznego dzieci-uchodźców i dzieci-migrantów. 

5. Włączanie działań dotyczących zdrowia psychicznego do oficjalnej pomocy rozwojowej i programów pomocy humanitarnej. 

 Źródło: Unicef

Koo. projektu w szkole: pedagog szkolna

Nikt nie powinien radzić sobie sam z wyzwaniami zdrowia psychicznego. Niestety zbyt wiele dzieci jest pozostawionych samym sobie, zwłaszcza w okresie nastoletnim. Możesz  to zmienić. Nie wiesz jak? UNICEF podpowiada, jak rodzice mogą wesprzeć swoje dzieci. 

Nastolatkowie stanowią ok. 16% światowej populacji (1,2 mld osób). Okres dojrzewania, który przeżywają to czas, w którym zachodzi bardzo wiele zmian, m.in. biologicznych, społecznych i psychologicznych. Jest to trudny moment zarówno  dla dzieci, jak i rodziców. 

UNICEF przygotował kilka podpowiedzi dla rodziców i opiekunów nastolatków, które mogą pomóc w rozmowach na temat zdrowia psychicznego. Organizacja podzieliła dzieci na dwie grupy wiekowe (11-13 lat i 14-18), przybliżając ich etap rozwoju oraz wyzwania, z jakimi się mierzą. UNICEF podpowiada, jak rozpocząć rozmowę z nastolatkiem, jak ją poprowadzić oraz czego unikać. 

Dzieci w wieku 11-13 lat 

Gdy dziecko wchodzi w okres dojrzewania, jest w stanie wyrazić swoje uczucia i dokonywać wyborów dotyczących przyjaciół czy aktywności pozalekcyjnych. Z tą niezależnością wiąże się większe skupienie na własnej osobie, zainteresowaniach i znajomych. Dzieci w tym wieku przechodzą wiele zmian fizycznych, takich jak rozpoczęcie miesiączkowania u dziewcząt czy mutacja głosu u chłopców. Niektóre dzieci mogą odczuwać niepokój w związku z tymi zmianami.  

Dojrzewanie fizyczne w połączeniu z obawami o wygląd i rosnącym znaczeniem grupy rówieśniczej, mogą wpłynąć  na samopoczucie i stan emocjonalny dziecka. Dzieci w tym wieku mogą doświadczać wahania nastrojów, problemów  odżywianiem czy przeciążenia nauką. Mogą także czuć smutek i niepokój, które niejednokrotnie prowadzą do braku pewności siebie czy niskiej samooceny. To może być trudny etap rozwoju. Świadomość, że dziecko może porozmawiać  z rodzicem o swoich zmartwieniach lub problemach, ma ogromne znaczenie. 

Jak rozpocząć i prowadzić rozmowę? 

Znajdź czas i miejsce na rozmowę z dzieckiem, bez presji i oczekiwań. Rozważ, czy nie rozpocząć rozmowy podczas prac domowych, gotowania lub wspólnej podróży. Niech toczy się ona naturalnie i będzie dialogiem, a nie tylko jednostronnym wypytywanie dziecka. Weź też pod uwagę nastrój młodego człowieka - jeśli ma zły dzień lub jest zajęte, wybierz inną porę. 

Jeśli zauważysz zmiany w nastroju lub zachowaniu dziecka, delikatnie daj mu znać i zapytaj, czy chciałoby o tym porozmawiać. Komunikacja z dzieckiem powinna być otwarta i szczera. Słuchaj tego, co mówi dziecko i zachęcaj je  do wyrażenia swojej opinii. Zachęć je do otwartości i zapewnij, że jesteś przy nim. Zapytaj dziecka, co jego zdaniem należy zrobić i zmienić. Jeśli dziecko nie ma pomysłu, to zaproponuj, że przejdziecie przez to razem i wypracujecie rozwiązanie. Wspieraj dziecko w tym, co pozwala mu czuć się lepiej. 

Czego nie robić? 

• Nie mów dziecku, co powinno zrobić. Zamiast tego zapytaj, jak możesz mu pomóc.  

• Nie ignoruj i nie umniejszaj emocji dziecka.  

• Nie kłóć się. Jeśli dojdzie do kłótni, spróbuj jak najszybciej rozwiązać konflikt, przeproś i zacznij rozmowę od nowa.  

• Nie obwiniaj innych (szkoły, nauczycieli, przyjaciół) – to nie rozwiązuje problemu.  

• Nie porównuj. Unikaj mówienia np.: „inne dzieci nie mają takich problemów”. 

Pamiętaj, że cierpliwość i konsekwencja są kluczowe dla porozumienia. W tym wieku dziecko może okazywać rodzicom mniej uczuć i czasami wydawać się niegrzeczne lub porywcze. Chce być bardziej niezależne i mieć większą kontrolę, dlatego istnieje możliwość, że w rozmowach napotkasz opór. Pamiętaj, że to może zająć trochę czasu, ale zawsze staraj się jasno powiedzieć, że je kochasz i zależy Ci tylko na jego szczęściu i dobrym samopoczuciu. 

Nastolatki od 14. do 18. roku życia  

W tym okresie nastolatki powoli wchodzą w dorosłość. Rozwijają własną osobowość i szukają większej niezależności oraz odpowiedzialności. Coraz częściej wchodzą w interakcje z innymi za pośrednictwem mediów społecznościowych i telefonów komórkowych. W rezultacie mogą spędzać mniej czasu z rodziną, a więcej z przyjaciółmi. To także czas zmian fizycznych, zarówno dla dziewcząt, jak i chłopców, które mogą prowadzić do niepokoju związanego np. z wagą. Dzieci w tym wieku mogą przejawiać problemy z odżywianiem, odczuwać niepokój, mieć wahania nastrojów, a nawet stany depresyjne,  co prowadzi do obniżenia samooceny lub innych, poważniejszych problemów. 

Zły stan zdrowia psychicznego w okresie dojrzewania może iść w parze z innymi zagrożeniami i zachowaniami ryzykownymi, w tym używaniem alkoholu lub narkotyków, narastającą agresją, a także niebezpiecznymi zachowaniami seksualnymi. Ponieważ wiele zachowań zdrowotnych przenosi się z okresu dojrzewania do wieku dorosłego, bardzo ważne jest wspieranie nastolatków w kształtowaniu zdrowych nawyków. Ważne jest, aby dziecko odczuło, że zawsze możesz mu pomóc w trudnych chwilach. Okaż miłość, zrozumienie i wsparcie. 

Jak rozpocząć i prowadzić rozmowę?  

Spróbuj stworzyć okazję do rozmowy, np. przez wspólne gotowanie. Zapytaj dziecko, jak minął mu dzień. Zadawaj otwarte pytania, aby zrozumieć, jak się czuje, np. „Czy możesz wyjaśnić, co masz na myśli, mówiąc…?” lub „Jak myślisz, że byś się czuł, gdyby…?”. Zapytaj o jego opinię, a nawet podziel się swoją, aby lepiej się zrozumieć. 

Jeśli obawiasz się, że samookaleczanie się może stanowić problem nastolatka, to delikatnie podnieś ten temat i spróbuj dowiedzieć się, czy dziecko kiedykolwiek o tym myślało. Warto zacząć od ogólnego pytania, np.: „Niektórzy ludzie w twoim wieku krzywdzą się. Czy słyszałeś kiedyś o takich osobach od Twoich znajomych?”. Zapewnij dziecko, że zawsze jesteś przy nim mówiąc np. „Wiesz, że zawsze możesz ze mną porozmawiać o wszystkim”. Dzięki temu dziecko wie, że może z tobą porozmawiać i że chcesz mu pomóc. 

Porozmawiaj z nastolatkiem o tym, ile czasu spędza w internecie i jakie ma nawyki w korzystaniu z sieci. Zapewnij dziecko, że jeśli ma kłopoty lub popełniło błąd - jesteś przy nim i możesz mu pomóc bez względu na wszystko. Otwarcie mów o swoich uczuciach. Pokazanie dziecku, jak radzisz sobie ze stresem, może być dla niego przykładem. Opowiedz też,  jak radziłeś sobie z problemami, gdy byłeś w jego wieku. 

Czego nie robić? 

• Nie mów dziecku, co ma robić. Zapytaj, co Ty możesz zrobić, aby mu pomóc i współpracujcie, aby znaleźć rozwiązania. 

• Nie rozmawiaj z dzieckiem, kiedy jesteś zły. Odejdź, weź oddech i uspokój się – możesz kontynuować rozmowę później. 

• Nie siłuj się. Zamiast się kłócić - spróbuj wczuć się w jego emocje, zrozumieć je. 

Trudne doświadczenia nastolatków są elementem na drodze do stawania się niezależnymi osobami dorosłymi. Pomaganie dzieciom w utrzymaniu więzi ze szkołą, rodziną i przyjaciółmi zapobiega wielu destrukcyjnym zachowaniom, takim  jak zażywanie narkotyków czy przemoc. Poświęć czas na znalezienie sposobów wspierania dziecka. Nie zawsze będzie to łatwe i może wymagać cierpliwości. Jeśli jednak czujesz, że Twoje wsparcie jest niewystarczające lub potrzebujesz pomocy, udaj się do specjalisty. 

źródło:Unicef

Koo. projektu w szkole: pedagog szkolna 

Rodzice uczniów z trzeciej klasy wpadli na pomysł eskapady na zakończeniu cyklu nauki w klasach 1 - 3. Dzieci były już na wycieczce w Poznaniu, ale teraz miało to być spotkanie w gronie: uczniowie, wychowawczyni, rodzice. Pomysł wypalił i 11 czerwca br. grupa spotkała się w Nowej Soli, by wspólnie spędzić czas.  

Spotkanie rozpoczęto spacerem po Parku Krasnala pełnego postaci m.in. krasnali i zwierząt. Było też mini zoo, gdzie daniele chętnie wystawiały główki do głaskania, a pawie rozstawiały swoje puszyste ogony. Kangur schował się w domu i nie chciał się pokazać, lamy czekały dostojnie na gości, a małe króliczki niecierpliwiły się, by otrzymać coś do jedzenia. Wiele radości sprawił dzieciom kącik zabaw ze zjazdem linowym, tyrolką. Zjazdom nie było końca. Rodzice mieli czas na poranną kawę i rozmowy.  

W dalszej kolejności zwiedzono Park Fizyki, gdzie można było obejrzeć następujące urządzenia: z zakresu mechaniki (m.in.: duża platforma równowagowa, szalone piłki, duża platforma obrotowa, dwie sprzężone huśtawki); z zakresu akustyki (m.in.: dzwony rurowe, kamienne cymbały (litofon), gong wietrzny płaski, fletnia pana, trójkąty); urządzenia z zakresu hydrostatyki (m.in. wir wodny, woda w wirującej kuli, woda w obracanym cylindrze, pompa czerpakowa, waga hydrauliczna); urządzenia z zakresu optyki (m.in. lustro walcowe o zmiennej krzywiźnie, wirujący krater, spirala, tarcza Newtona, składanie twarzy).  

Wspólny spacer nadbrzeżem Odry, przejście po pięknym moście, a potem smaczny obiad, to kolejne elementy wycieczki. Pogoda również sprzyjała wycieczkowiczom. W promieniach słońca łatwiej było o uśmiech i swobodną rozmowę. I choć wycieczka była ostatnią w czasie, gdy dzieci chodzą do klas 1-3, to snuto dalsze plany, dalekosiężne, zahaczające o kolejne klasy.  

Dziękujemy za pomysłową wycieczkę, za wspólnie spędzony czas! 

Opracowanie: WM 

Foto: WM, KS 

Nie przewidywaliśmy, że pokuszą się o trzeci mecz. Jednak niedosyt zwycięstwa był tak silny, że na murawie szkolnego boiska spotkały się po raz trzeci drużyny dwóch, dobrze nam już znanych, klas. Czwartacy nieco osłabieni, bowiem nie było głównego bramkarza. Trzeciacy  pozbawieni zmienników, ponieważ dwóch kolegów akurat miało kontuzje. Determinacja zawodników zapowiadała dobre spotkanie, czego gwarantem byli również kibice zaopatrzeni w plakaty, pompony, okrzyki i kondycję do kibicowania. Już początek meczu zwabił klasę piątą i pierwszą, by wesprzeć swoich faworytów. Mecz był pasjonujący. Obfitował w wiele ciekawych akcji. Choć nie zawsze były zakończone celnym strzałem, to jednak powodowały tak silne emocje, że kibice wrzeszczeli z zachwytu lub zawodu.  

Ostatecznie wygrała trzecia klasa 7:1, ustalając wynik spotkań 2:1. Gratulujemy!  

Doceniamy kunszt gry zawodników z obu drużyn. Cieszymy się, że w naszej szkole są sportowcy prezentujący wysoki poziom gry. BRAWO!!! 

Opracowanie: WM

W dniach 6-7 czerwca 2022 r. w Szkole Podstawowej nr 12 im. Zygmunta Glogera w Białymstoku przy ul. Komisji Edukacji Narodowej 1A został rozegrany  XLIII Finał Krajowy Ogólnopolskiego Turnieju Bezpieczeństwa w Ruchu Drogowym dla uczniów szkół podstawowych w wieku 10-12 lat.  

Maja, Milena, Hubert i Leon – czworo nieustraszonych uczniów naszej szkoły pokazało, że tytaniczna praca daje zwycięstwo. A pojechali po nie aż do Białegostoku, gdzie odbył się XLIII Finał Krajowy Ogólnopolskiego Turnieju Bezpieczeństwa w Ruchu Drogowym dla uczniów szkół podstawowych z t.zw. I grupy (w wieku 10-12 lat).  Zajęli tam:  

 drużynowo – III miejsce 

indywidualnie:

II miejsce – Leon 

III miejsce – Hubert  

BRAWO!  

Drużynę przygotował trener BRD Mirosław Malinowski przy wsparciu Absolwenta kramskiej podstawówki i jednocześnie byłego uczestnika turniejów BRD – Oskara Eckerta.  

W ogólnopolskim finale udział wzięło 16 drużyn - reprezentantów każdego województwa. Swoją wiedzę i umiejętności sprawdzali w konkurencjach teoretycznych (test wiedzy i test ze skrzyżowań), a także w praktyce: poprzez jazdę rowerem po miasteczku ruchu drogowego, po torze przeszkód oraz w pierwszej pomocy przedmedycznej. Nowokramska placówka zaprezentowała się na  spotkaniu ogólnopolskim po raz czternasty. I choć przygotowania do wyjazdu były naszpikowane perturbacjami, to dzięki sile, wytrwałości, dobrym i hojnym sercom, udało się na turniej pojechać.  

Niedzielnym porankiem, 5 czerwca, "brdowcy" żegnani przez rodziny i Panią Dyrektor wyruszyli po przygodę. Po przybyciu na miejsce był czas na aklimatyzację poprzez obejrzenie miejsca noclegu, zwiedzenie miasteczka ruchu drogowego i poćwiczenie jazdy. Na dobranoc, zamiast bajki, czytano przepisy  ruchu drogowego 😆

Poniedziałek, 6 czerwca, był już dniem turniejowym. Nasza drużyna wylosowała nr startowy 3. Odbywające się w poniedziałek konkurencje teoretyczne (test z wiedzy o BRD oraz test ze skrzyżowań) dały naszym uczestnikom II miejsce. We wtorek, 7 czerwca, odbyła się jazda rowerem po miasteczku ruchu drogowego, jazda rowerem po torze przeszkód i pierwsza pomoc przedmedyczna. Udział w wymienionych konkurencjach rozstrzygnął ostatecznie o miejscach, które wywalczyli zawodnicy z nowokramskiej podstawówki drużynowo i indywidualnie.  

Zawody odbywające się w Białymstoku zgromadziły rzesze fanów naszej drużyny. Dzięki mediom społecznościowym na bieżąco śledziliśmy emocjonujące turniejowe wydarzenia.  

Nasi zawodnicy wrócili zmęczeni, ale zadowoleni i uśmiechnięci. W domach serdecznie powitały ich rodziny, w szkole – koledzy i nauczyciele, szykując im wielką fetę. Plakaty z napisami: „Witamy Mistrzów”, „Gratulujemy BRD”, wystrzałowe konfetti oraz szczere oklaski, to podziękowania za to, że pokazali jak fajnie jest mieć pasję, motywację i siłę, by zmieniać nie tylko siebie, ale i świat.  

Pani Dyrektor podziękowała zawodnikom, trenerowi, jego asystentowi, rodzicom i darczyńcom: Włacicielowi Firmy Vancooler - Panu Markowi SZapińskiemu, Panu Marianowi Szymańskiemu, Stowarzyszeniu Kulturalno - Edukacyjnemu "Cyga" oraz Bankowi Spółdzielczemu w Siedlcu. Wcześniej ugościła całą drużynę w swoim gabinecie. W dalszej kolejności opiekun BRD podziękował swoim zawodnikom za zaangażowanie, wytrwałą pracę i poświęcenie. Podkreślił, że sukces ten jest wspólnie wypracowanym wyróżnieniem dla całej szkoły, bo wszyscy, pośrednio, wspomagali cały proces przygotowań do turnieju. Wspomniał o wielkiej roli Rodziców, którzy w szczególny sposób włączyli się do organizacji wyjazdu, wspierając nie tylko dzieci, ale współuczestnicząc w pozyskiwaniu środków na wyjazd. Szczególne podziękowania skierował do pana Mariana Szymańskiego – darczyńcy, kierowcy, opiekuna, fotografa i dziadka. 

Jeszcze raz – wielkie gratulacje dla Drużyny i Opiekunów, a także Darczyńców

Dziękujemy za wielkie emocje i dawanie przykładu, że praca przynosi efekty,
a pasja i dobry zespół, to podstawa funkcjonowania! 

Opracowanie: MiM 

Foto: MiM, KS

Dzieciństwo jest kluczowym okresem rozwoju dla budowania fundamentów dobrej kondycji zdrowia psychicznego. Niestety wielu dorosłych nie wie, jak w tym czasie wspierać swoje dzieci. Dlatego UNICEF przygotował kilka podpowiedzi, które mogą pomóc rodzicom w zadbaniu o zdrowie psychiczne najmłodszych. 

Zły stan zdrowia psychicznego w dzieciństwie uniemożliwia prawidłowy rozwój i funkcjonowanie w dorosłym życiu. W efekcie prowadzi do dramatycznych sytuacji, w tym do wzrostu skali samobójstw. Dlatego o zdrowie psychiczne należy zadbać już  od najmłodszych lat.  

UNICEF radzi, co rodzice i opiekunowie dzieci poniżej 10. roku życia, mogą zrobić, aby wesprzeć swoje pociechy. Przyjrzyjmy się wyzwaniom charakterystycznym dla danego etapu rozwoju dziecka w podziale na dwie grupy wiekowe  (0-5 i 6-10 lat).  

Dzieci poniżej 5. roku życia 

W tym okresie dzieci osiągają wiele ważnych dla ich rozwoju kamieni milowych: począwszy od pierwszego uśmiechu i kroku, do przeżywania całej gamy emocji. To czas wzrastania i nauki oraz idealny moment na rozpoczęcie wspierania dobrej kondycji zdrowia psychicznego dziecka. 

Staraj się spędzać z dzieckiem jak najwięcej czasu. Ma to ogromne znaczenie dla obu stron. Budowanie ciepłych i czułych relacji oraz zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa i opieki to fundamenty jego zdrowego rozwoju i dobrego samopoczucia. Baw się z dzieckiem, przytulaj je, mów do niego, śpiewaj i czytaj codziennie, jeśli to możliwe. Grajcie w gry, które angażują ciekawość malucha i pobudzają jego chęć do nauki. Poproś dziecko, aby nazwało rzeczy – zacznij  od przedmiotów wokół. Wspólnie odkrywajcie otoczenie poza domem. 

W wieku przedszkolnym dziecko staje się coraz bardziej niezależne i ciekawe świata. Interakcje z ludźmi pomogą mu rozwinąć własny sposób myślenia i zrozumieć otoczenie. Zachęcaj dziecko do interakcji społecznych poprzez zabawę  z innymi dziećmi. Poproś malucha, aby pomógł Ci w prostych obowiązkach domowych dostosowanych do jego wieku. Wyznacz jasne granice i realistyczne oczekiwania. Jeśli odmawiasz czegoś lub mówisz „nie”, to powiedz dziecku, co wolisz, aby zrobiło w zamian.  

Pamiętaj, że małe dzieci dopiero uczą się wyrażania siebie i radzenia sobie z emocjami. Jeśli nie mogą komunikować swoich potrzeb, to czasem może to wywoływać złość lub stres. Kiedy dzieci czują się zestresowane lub przytłoczone, potrzebują obecności kochającej osoby dorosłej, która zachowa spokój i pomoże uporać się z ich emocjami.  

Czego nie robić? 

Unikaj wszelkich form przemocy, w tym krzyku i bicia. Kiedy dziecko wychowuje się w środowisku, w którym stosuje się przemoc, może to zaszkodzić prawidłowemu rozwojowi fizycznemu i psychicznemu dziecka oraz spowodować długotrwałe problemy w późniejszym życiu.  

Niekorzystny wpływ na dziecko mają także częste kłótnie między rodzicami i osobami z jego bliskiego otoczenia. Napięta atmosfera może być dla niego bardzo stresująca. Bywa, że najmłodsi czują się wtedy zaniedbani, bezsilni i bezbronni. Dzieci potrzebują stałej uwagi, miłości i troski o ich zdrowy wzrost i rozwój. 

Pamiętaj, aby zadbać też o siebie. To normalne, że będziesz doświadczać wielu skrajnych emocji w różnym czasie. Wśród nich może się pojawić radość, frustracja, nerwowość czy poczucie zmęczenia. Zawsze, gdy czujesz się przytłoczony, poświęć trochę czasu na rozładowanie stresu i napięcia. Upewnij się, że masz wokół siebie osoby, które mogą okazać  Ci wsparcie. Postaraj się wygospodarować czas tylko dla siebie, aby zaspokoić własne potrzeby. Nie bój się prosić o pomoc. 

Dzieci w wieku od 6 do 10 lat  

Rozpoczęcie edukacji jest bardzo ważnym wydarzeniem w życiu dziecka. Wraz z pójściem do szkoły umiejętności fizyczne, zdolności poznawcze i kompetencje społeczne dziecka szybko się rozwijają. Dzieci uczą się opisywać swoje doświadczenia  i mówić więcej o emocjach. Przyjaźnie i relacje rówieśnicze stają się coraz ważniejsze. To kluczowy czas, w którym dzieci nabierają pewności siebie we wszystkich dziedzinach życia. Spędzając więcej czasu poza domem, dziecko nabywa poczucia odpowiedzialności i uczy się niezależności. To też czas, w którym uczy się zarządzać swoimi emocjami. Sprawdzaj, jak dziecko radzi sobie z wyzwaniami dnia codziennego. Wspieraj je.  

Jak rozpocząć i prowadzić rozmowę z dzieckiem?  

Zacznij rozmowę z dzieckiem od pytania o to, jak sobie radzi. Porozmawiaj z nim o szkole, przyjaciołach, rzeczach, które lubi i nie lubi robić oraz o tym, co sprawia mu trudność. Wykorzystaj codzienne wydarzenia, które wywołują pozytywne i negatywne emocje, takie jak zwycięstwo w rywalizacji sportowej lub otrzymanie niskiej oceny. Dzięki temu sprawdzisz, jak czuje się dziecko. Kiedy jest to właściwe dla etapu rozwoju Twojego dziecka, porozmawiaj z nim o fizycznych  i emocjonalnych zmianach zachodzących w okresie dojrzewania i pomóż mu zrozumieć, czego może  się spodziewać. Sprawdź, jak dziecko się czuje, czy ma jakieś zmartwienia lub wątpliwości, o których możecie porozmawiać. 

Kiedy dziecko otwiera się przed Tobą, postaraj się, aby czuło się komfortowo i bezpiecznie. Dziecko chce być lubiane i akceptowane przez ludzi wokół. Twoja akceptacja jest dla niego pierwszym krokiem do budowania pewności siebie. Zwróć uwagę na to, jaki przykład dajesz dziecku swoim zachowaniem. Dziecko patrzy na Ciebie i zapamiętuje Twoje emocje oraz sposób, w jaki reagujesz na różne sytuacje. Doceń osiągnięcia dziecka i jego dobre zachowanie. Chwal, skupiając się na jego działaniach (np. „ciężko nad tym pracowałeś i to naprawdę widać!”), a nie na nim jako osobie (np. „och, jaki jesteś mądry!”). 

Pamiętaj, że Twój czas to cenny prezent dla dziecka. Mówienie „kocham cię” lub przytulanie go to nie jedyne sposoby okazywania uczuć. Słuchaj dziecka uważnie i okazuj mu szczere zainteresowanie tym, co ma do powiedzenia. Uwzględnij je w procesie podejmowania prostych decyzji domowych, np. co zjeść na obiad. Niech dziecko wie, że kochasz je bez względu na wszystko, nawet jeśli popełnia błędy. 

Apel UNICEF 

Poświęć czas na wypracowanie sposobów wspierania dziecka i spędzania z nim czasu. Nie zawsze będzie to łatwe i może wymagać cierpliwości. Warto jednak podjąć ten trud. Jeśli jednak czujesz, że Twoje wsparcie jest niewystarczające lub potrzebujesz pomocy, udaj się do specjalisty.  

Źródło: UNICEF

 

Koo. projektu w szkole: pedagog szkolna

Obecność w sieci stwarza wiele możliwości komunikowania się, nauki oraz dzielenia się tym, co dla Ciebie jest ważne. Jednak niesie ze sobą także niemałe wyzwania. Jeśli kiedykolwiek zdarzyło się, że korzystając z mediów społecznościowych lub Internetu odczuwałeś stres, doświadczyłeś samotności, zazdrości, lęku czy obniżonej samooceny, wiedz, że nie jesteś sam. Oto pięć wskazówek UNICEF, które pomogą Ci lepiej zadbać o swoje zdrowie psychiczne i być życzliwym w sieci. 

1. Unikaj koncentrowania się na przykrych wiadomościach 

Zwracaj uwagę na to, jak media społecznościowe i treści w Internecie wpływają na Twoje emocje, myśli i działania. Jakie wywołują w Tobie uczucia? Czy czytając wiadomości czujesz się poinformowany czy zestresowany? Czy oglądając zdjęcia swoich bawiących się przyjaciół jesteś zadowolony czy odczuwasz zazdrość? Czy zaczynasz dzień od sięgnięcia po telefon, bo interesują Cię najświeższe wiadomości czy robisz to z czystego przyzwyczajenia? 

Ustalenie przyczyn, dla których wchodzisz do sieci i co przy tym czujesz, może pomóc w wyznaczeniu właściwego limitu czasu, jaki chcesz przeznaczyć na media społecznościowe i inne aplikacje. Nie zawsze uda Ci się zidentyfikować każdego, kto w sposób zamierzony lub niezamierzony negatywnie wpływa na Twoje emocje. Możesz jednak spróbować eliminować lub ograniczać treści ze źródeł, które sprawiają, że nie czujesz się komfortowo. Pamiętaj, że nie wszystko, co widzisz w sieci jest prawdziwe, nawet jeśli pochodzi od Twych przyjaciół. Realne jest natomiast to, jak te treści na Ciebie wpływają. 

2. Działaj w sposób świadomy 

Skorzystaj z istniejących narzędzi online, które mogą pomóc Ci w utrzymaniu dobrej kondycji zdrowia psychicznego i dobrego samopoczucia. Możesz użyć także aplikacji do medytacji, które pomogą się zrelaksować, a także skoncentrować uwagę. Istnieją też platformy, które pozwalają utrzymywać kontakty ze znajomymi oraz wspierać się wzajemnie. Przy pomocy wielu wirtualnych narzędzi do nauki, możesz spróbować czegoś nowego, jak rysowanie czy aktywność fizyczna. Dzięki tym narzędziom zdobędziesz nowe umiejętności poznawcze i rozwiniesz kreatywność, a przy pomocy ćwiczeń online zachowasz zdrowie i wyciszenie. 

Wyszukuj w sieci pozytywnych i motywujących treści oraz twórców do naśladowania – sportowców, piosenkarzy, kucharzy, pisarzy lub inne osoby mówiące o sprawach, które traktują z pasją. Pamiętaj, że możesz też korzystać z Internetu i mediów społecznościowych, aby w razie potrzeby uzyskać profesjonalną pomoc i informacje na temat zdrowia psychicznego. 

3. Chroń w sieci siebie oraz innych 

Sprawdź ustawienia ochrony prywatności na wszystkich Twoich kontach w mediach społecznościowych. Zakrywaj kamerki, gdy ich nie używasz. Bądź ostrożny, gdy pobierasz aplikacje i korzystasz z usług online – zwłaszcza, jeśli podajesz swoje imię i nazwisko, adres lub udostępniasz zdjęcie. Jeśli zetknąłeś się w sieci z treścią, która wywołała Twoje obawy, porozmawiaj z zaufaną osobą. Zgłoś incydent na platformie, na której się zdarzył (pamiętaj, aby zrobić zrzut ekranu potwierdzający zdarzenie).  

Możesz także pomóc innym, wykazując troskę o ich doświadczenia w sieci. Gdy zauważysz, że Twój kolega, przyjaciel czy nawet nieznajomy nie czuje się dobrze lub wykazuje oznaki zaniepokojenia, pomóż mu uzyskać wsparcie, jakiego potrzebuje. 

4. Wybierz życzliwość 

Korzystaj z mediów społecznościowych w dobrych celach. Dziel się z przyjaciółmi, rodziną i znajomymi pozytywnymi i wspierającymi treściami. Możesz na przykład dać komuś znać, że o nim myślisz lub dodać pozytywny komentarz do jego postu. Gdy złapiesz się na tym, że chcesz odpowiedzieć na otrzymaną wiadomość lub czyjś post w sposób niemiły, wstrzymaj się i zastanów, czy nie mógłbyś użyć bardziej pozytywnego sformułowania lub zamiast tego osobiście porozmawiać z tą osobą. Jeśli zobaczysz lub otrzymasz wiadomości lub treści, które uznasz za zbyt brutalne lub obraźliwe, zablokuj je i zgłoś. Słowa mają ogromną moc i należy dobrze się zastanowić, kiedy się nimi posługujemy. Każdy może być życzliwy i pozytywnie wpływać na innych – szerzmy więc miłość, a nie nienawiść. 

5. Pozostań w świecie rzeczywistym 

Granice między światem wirtualnym i rzeczywistym coraz bardziej się zacierają. Powoduje to, że trudniej jest żyć chwilą obecną oraz zaspokajać wrodzoną potrzebę kontaktu z innymi ludźmi. Czy zdarzyło Ci się przerwać wykonywane zajęcie po to tylko, aby natychmiast poinformować o nim w sieci? Czy oglądałeś relacje Twoich przyjaciół, zamiast zadzwonić do nich lub spotkać się i dowiedzieć, co u nich słychać? Istotne jest, aby robić sobie jak najwięcej przerw w korzystaniu z mediów społecznościowych i spędzać czas z przyjaciółmi oraz rodziną także w realnym życiu.

Spróbuj wyznaczyć realistyczne cele – na przykład, że w ciągu pierwszej godziny od przebudzenia lub tuż przed położeniem się do snu nie będziesz korzystać z telefonu ani internetu (oszczędzisz przy tym energię i unikniesz nadmiernego napływu informacji). Podobną stymulację dadzą Ci takie czynności jak medytacja, pójście na spacer czy telefon do przyjaciela. Dzięki nim poczujesz się bardziej skoncentrowany i wypoczęty. 

Apel UNICEF Polska 

Pandemia COVID-19 spowodowała, że coraz więcej czasu spędzamy w wirtualnym świecie. To rodzi większe ryzyko zetknięcia się ze szkodliwymi treściami czy bycia ofiarą wykorzystania online, zwłaszcza wśród najmłodszych. Kondycja zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży może się znacząco pogorszyć w tym czasie. Bądźmy czujni. 

W Polsce już teraz specjalistycznej pomocy psychologicznej i psychiatrycznej potrzebuje aż 630 tys. dzieci. Niestety większość z nich latami pozostaje bez odpowiedniego wsparcia. UNICEF Polska apeluje o poprawę dostępności do usług  w zakresie zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży w naszym kraju.

Każdy może podpisać się pod apelem  za pośrednictwem strony: 

unicef.pl/apel-zdrowie-psychiczne

Źródło: UNICEF

 

Nasza szkoła włączyła się do programu UNICEF  „eMOCje w GŁOWIE” , bo wiemy jak ważny jest dobrostan psychiczny każdego człowieka. Chcemy poszerzać swoją wiedzę i podnosić kompetencje, by wyposażać Uczniów i ich Rodziców w rzetelne informacje i umiejętności oraz by udzielać adekwatnej pomocy psychologiczno - pedagogicznej.  

Koo. projektu w szkole: pedagog szkolna

Czy potrzebny nam jest ruch? Czy nie lepiej byłoby usiąść, położyć się, odpocząć, obejrzeć interesujący program w telewizji? Uczniowie naszej szkoły mówią zdecydowane ”TAK dla ruchu”. Dowodem na to jest ich aktywny udział w dodatkowych zajęciach z wychowania fizycznego.

W czerwcu dobiega końca druga edycja projektu pod hasłem: 

„WF z AWF - aktywny powrót uczniów po pandemii” organizowany przez MEiN oraz Akademię Wychowania Fizycznego.

Brali w niej udział nasi uczniowie z klas 1-3. Zajęcia były nieodpłatne i odbywały się dwa razy w tygodniu. Celem zajęć było wsparcie uczniów po powrocie do nauki stacjonarnej po długim okresie lekcji zdalnych. Uczniowie dzięki nim poprawili swoją wytrzymałość, gibkość, ale przed wszystkim nabrali ochoty na częstą i urozmaiconą aktywność fizyczną.  

Oporacowanie: MB